De 1e week van het nieuwe jaar #TraumaTherapie #TT11

Na de drukke feestdagen was ik gelukkig genoeg uitgerust om vandaag naar therapie te gaan. We begonnen de sessie met praten over de feestdagen, hoe dat allemaal is gelopen na de laatste sessie. Naar mijn idee heb ik niet eens echt tijd gehad om mij met mezelf bezig te houden, dus het is vooral goed gegaan. Net ook terug uit Parijs omdat ik daar oud en nieuw gevierd heb. Geen bijzonderheden dus. Nog wel contact gehad met mijn beste vriend alleen niet meer over de sessie. Maar ik gaf ook aan dat het nieuwe jaar net begonnen is en dat wij nog het nieuwe jaar in moeten luiden samen.

Gezien we het onderwerp van de laatste keren nog niet helemaal afgesloten hadden, was ik even geschrokken toen er een ander onderwerp aangekaart werd dan ik verwacht had. Maar ik ga mee met de flow van de therapeute, omdat ik weet dat ik ook andere dingen wil aanpakken.

,,Je had het niet de vorige sessie, maar de sessie daarvoor, over seksueel misbruik op je 13e. Je dacht ook dat dit invloed misschien heeft op nu. Hoe zie je dat?"

,,Uhm, ja. Ik heb 3 abortussen gedaan, waarvan de laatste op 31 jarige leeftijd. De eerste keer was ik 18 en de 2e keer ergens in het einde van mijn jaren 20."

,,Heb je het daarmee zwaar gehad?" ,,Nee, eigenlijk niet. De eerste keer was ik heel zeker dat ik niet wilde. De tweede keer kwam niet heel handig uit. Het was meer uit lust door alcoholgebruik en deze jongen had blijkbaar gewoon een gezin. De derde keer was het iets waar ik met die jongen het eigenlijk over wilde hebben, maar toen ik het verteld had, was hij niet meer te bereiken. Ik weet niet meer of het een week was of twee weken, dat ik hem niet kon bereiken. Maar hij was opeens van de radar verdwenen. Hier heb ik dus zelf het besluit genomen om het niet te houden. Nadat ik het gedaan had heb ik hem dacht ik weer gesproken."

,,Was je alleen in deze situaties?" ,,De eerste keer wel ja. Deze jongen kwam toen vast te zitten en heb met hem telefonisch besproken dat ik het niet ging houden. Ik ging met de metro erna naar huis. Vanaf Zuidplein. Ik weet nog dat ik veel pijn had, maar ik had altijd al last van ernstige menstruatiepijnen dus ik kon tegen mijn moeder zeggen dat dat het was. Ze heeft het uiteindelijk wel ontdekt door formulieren die ik meegekregen had. Hierdoor moest ik het wel vertellen. Ik zei haar letterlijk in 1 zin; Ik was zwanger en heb het weg gehaald. Kort en bondig, want dat was niet de leeftijd dat ik überhaupt echte gesprekken wilde voeren met mijn moeder.

De tweede keer was ik niet alleen. Deze jongen is mij komen halen, heeft ervoor gezorgd dat ik alles had, heeft echt voor mij gezorgd. Daarna heb ik hem denk ik ook niet echt meer gesproken of gezien. We zijn ook met elkaar naar bed geweest uit lust. Omdat we gedronken hadden. Nuchter had ik het niet met hem gedaan. Ik denk dat de condoom kapot is gegaan. Het duurde naar mijn idee echt maar 5 minuten ook.

De laatste keer, weet ik niet meer of ik alleen was. Ik weet wel dat ik al heel snel een klein buikje had en dat ik moest vragen aan de dokter of ik mocht vliegen. Volgens mij ben ik zelfs naar het ziekenhuis geweest voor een foto. Het mocht, dus ik ben toen op vakantie naar Turkije geweest. De abortus heb ik gedaan toen ik terug was van vakantie."

,,Ik hoor dat je de 2e en de 3e keer er wel over nagedacht hebt om het te houden."

Dit besefte ik pas toen mevrouw L. dit zei. De tranen zaten ondertussen alweer in de tissues. Wat ze zegt klopt. Ik wil absoluut geen kind alleen opvoeden. Maar kan het ook zijn dat dit komt van mijn trauma's van vroeger al? Mijn vader die in coma raakte, mijn oma die in coma kwam te liggen en overleed. Ik heb heel lang geweten hoe ik afstand kan houden tussen mezelf en mannen. Veilige afstand omdat ik toch geraakt kan worden als iemand dichtbij mijn hart komt. Dan ook nog misbruikt door degene die mij ontmaagd had. Weer vertrouwen gebroken op zo een jonge leeftijd. Mevrouw L. bevestigd dat dit allemaal ermee te maken kan hebben.

,,Wat is het gene wat je nou zo raakt?" ,,Dat dit 3 keer gebeurd is. Zelfs een ezel stoot zich niet vaker aan dezelfde steen. Maar ook de gedachte: wat doen ze eigenlijk met de foetus? Gooien ze deze weg, verbranden ze die? Ik weet niet of ik het nog een keer zou doen." Mevr. L; ,,Er is ook geen nazorg voor vrouwen die abortussen hebben gehad, dus ik kan begrijpen dat veel vrouwen het moeilijk hebben hiermee. Ik heb ook al een aantal vrouwen behandeld hierin. Ik hoor dat je het jezelf ook wat verwijt. En dat je eigenlijk gewoon bent door gegaan zonder erbij stil te staan. Maar goed, je bent nu natuurlijk aan het veranderen." ,,Ja. Ik denk dat ik met de kennis en wijsheid van nu wel beter een kind kan opvoeden dan voorheen. Tegelijkertijd hou ik van mijn vrijheid en van de tante rol die ik heb." ,,Hoe voelt het om dit nu zo uit te spreken?" ,,Best onwennig. Iets uitspreken is toch heel anders dan het denken. Maar ik wil niet in Nederland wonen. Dus als ik geen partner vindt die hierin past, dan houdt het op." Ik ontdek dat de dingen die ik zeg voortkomen uit angst. Mijn therapeute is het eens met mij. Therapie volgen geeft mij wat meer zekerheid omdat ik beter kan begrijpen waar mijn keuzes vandaan komen.

Ik heb mezelf heel lang kunnen beschermen als jong volwassene. Heel makkelijk wist ik meestal wel afstand te nemen en te houden tussen mezelf en mannen. Ondanks dat heb ik toch relaties gehad. Niet heel veel relaties, maar wel wat. Maar ik weet wel beter nu hoe alles met elkaar in verbinding staat. Ook vind ik het ergens cool dat mijn therapeute ook dingen onthoud, terwijl ik kan begrijpen dat je met meerdere cliënten wel eens in de war kan raken. Maar ze gaf ook aan dat ze het mooi vindt om te zien hoe ik zelf de puntjes aan elkaar verbind.

Ondertussen voel ik wat verlichting. Soms voel ik van tevoren al verdriet zitten, soms weet ik, zonder het al te voelen, dat ik ga huilen in de sessie, maar dit keer, is 1 van de keren dat ik niet voorbereid was. Alhoewel ik er sowieso ben om alles aan te pakken. Ik ben niet bij therapie om dingen achter te houden. Juist om zoveel mogelijk te vertellen zodat zij mij kan begrijpen en mij zo weer beter kan helpen.

,,Denk je dat we klaar zijn met het verwerken van het schietincident?" Net als tijdens EMDR krijg ik even een kleine error. Oh ja deze vraag zag ik nu niet aankomen.

,,Ik denk dat ik daar even voor moet zitten om dat te voelen in mijn lichaam. Met de drukte van de feestdagen heb ik geen tijd gehad om stil te staan bij mezelf. Wel denk ik dat ik een brief wil schrijven. Misschien een brief naar hem, maar ook een brief over de gebeurtenis en hoe het voor mij gelopen is."

,,Ik wil er zeker van zijn dat we dat eerst goed afsluiten voordat we met het volgende onderwerp verder gaan."

Onderhand thuis aangekomen, begonnen om dit te schrijven en na een stuk geschreven te hebben was ik zo moe dat ik even ben gaan slapen. Therapie kan soms echt wel energie kosten. Zo iets kan je pas begrijpen als je het zelf hebt ervaren. Ik blijf het gek vinden hoe ons lichaam werkt.

De brieven die ik wil schrijven kies ik een andere dag in het weekend weer voor, dit was even genoeg actie en tranen voor op 1 dag!