Douchekop kapot, stress! #TraumaTherapie #TT9

Mijn dag begon eigenlijk heel goed. Ik werd wakker gemaakt door mijn bel, want ze kwamen langs om filters te vervangen in mijn huis van de ventilaties. Ik was de afspraak een klein beetje vergeten, maar dat maakte niet echt uit want ik was op tijd naar bed. Nadat de heren weg waren, moest ik nog het 1 en ander op de laptop doen en daarna ging ik de douche in. Hoe ik de kraan open draai, ontdek ik, dat er geen water uit mijn douchekop komt, maar wel aan de zijkant van de douchekop. Mijn douchekop is kapot!

Gezien ik gisteravond nog heb gedoucht weet ik dat ik het niet zelf gedaan heb. Zo iets ontdekken terwijl je naakt in de douche staat en zo een afspraak hebt staan, daar zou niemand blij van worden denk ik. Deze douchekop had ik een maand geleden ongeveer zelf geplaatst, omdat het een waterverzachtende douchekop is. Die ene doorzichtige met die balletjes erin. Deze ventilatie-man heeft mijn douchekop waarschijnlijk laten vallen.

Ik wordt dus echt HEEL boos. Gezien ik alleen ben kan ik mijn woede lekker uiten toch. Niemand die het ziet. Ik sla een paar keer met mijn doucheslang in de douche. Ik moet mijn woede ergens kwijt. De douchekop had ik er al vanaf gehaald, want ik wilde eerst kijken of ik het kon maken. Maar nadat ik de slang ook kapot heb gemaakt, ging het maken ervan, helemaal niet meer.

Mij kennende, wil ik het probleem direct oplossen, dus bel ik met de woningcorporatie om het verhaal te vertellen. Het is donderdag en ze kunnen pas woensdag bij mij langskomen om het te vervangen. Ik ben dus heel geïrriteerd omdat ik ook nog een e-mail moet sturen, foto's moet maken, het verhaal op de mail mag zetten etc. Op dit moment klinkt het als teveel moeite en teveel gedoe. Het enige wat ik wou was normaal douchen. Daarnaast was ik ook nog op mijn maandelijkse periode dus dat werkte ook een beetje tegen.

Ongeveer 2 uur later mocht ik naar therapie. Deze ochtendsituatie had mij zoveel energie gekost, dat ik niet veel zin had in therapie. Ik dacht; als ik nu ook EMDR moet doen, dan komt het niet goed met mij vandaag! Maar ik voelde mij wel al beter toen ik daar aankwam.

Toen ik daar in de stoel zat vertelde ik mijn ochtendsituatie aan mevrouw L. Ik voelde meteen ook weer de emotie erbij opkomen. Het enige verschil is dat ik nu, gezien ik therapie volg en gestopt ben met blowen, mij veel bewuster ben van mijn eigen boosheid. Ik ben bewust dat er zoveel woede is en ik niet weet waar dit vandaan komt.

Mevrouw L. zegt dat ik mijn ogen dicht mag doen. Even voelen waar dit gevoel zit in mijn lichaam. Bij het dicht doen van mijn ogen begin ik al te huilen. Na wat tissues verder kom ik tot de ontdekking dat dit ging om: het niet hebben van controle. In welke situaties heb jij gezeten waar je geen controle over had? Vraagt ze. Verschillende dingen komen naar boven. Gepest worden op de basisschool. Gepest worden in de wijk. Dingen doen om er alleen maar bij te horen. Zo begonnen met roken, zo mijn maagdelijkheid verloren. Of een grotere buurjongen die mij bij mijn keel gegrepen had omdat zijn zusjes gepest werden door de vriendenkring waar ik in zat. Aangerand worden op 13 jarige leeftijd. Mijn vader die in coma is geraakt toen ik 4,5 jaar was, mijn oma die in coma is geraakt toen ik 14 was. Het schietincident kwam niet eens naar voren. Zoveel andere situaties komen die naar boven kwamen. Bij het ene verhaal kwam meer emotie omhoog dan bij de andere benoemde situaties. Samen proberen we 1 van deze situaties aan te pakken en gaan we daar de diepte in. Stel je voor dat iemand jou komt helpen hierin. Hoe is de situatie uiteindelijk afgelopen? Ik vertel dat ik zoveel jaar later geen problemen meer ervaarde hierin en dat het goed afgelopen is. Ik voel dat ik rustiger wordt.

Het interessante hieraan is dat ik dus zo boos kon worden omdat ik geen controle had, voor mijn gevoel, over deze situatie en dat ik dan naar therapie ga en ontdek waar deze woede vandaan komt. Dit had ik zelf nooit bedacht. Hierom ben ik zo dankbaar dat ik de mogelijkheid heb om aan mezelf te werken en hierom wil ik deze informatie ook delen! Zodat anderen hopelijk ook wat bewuster kunnen worden van eigen gevoelens en emoties. Weten dat dingen daadwerkelijk dieper kunnen zitten, maar dat we soms echt hulp nodig hebben om dit te ontdekken.

Op sommige momenten van therapie denk ik van mezelf: echt een emotioneel wrak ben ik. Maar als ik klaar ben voel ik mij wel weer opgelucht en blij dat ik een stapje verder gekomen ben.